Historia Parafii
Dzieje powstania kościoła w Gołkowicach można obecnie poznać śledząc zapiski kroniki parafialnej, założonej wraz z rozpoczęciem budowy tego Domu Bożego. Pierwszych, najważniejszych dla poznania historii naszej parafialnej świątyni wpisów dokonał Ks. Andrzej Jaroch, którego dnia 30 listopada 1910 roku Biskup Leon Wałęga, Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej, wyznaczył na przewodniczącego komitetu budowy nowego kościoła.
Na podstawie tejże kroniki można stwierdzić, że aż do roku 1911 (tj. roku założenia kroniki) wsie wchodzące i obecnie w skład parafii Gołkowice (m.in. Gołkowice polskie, które liczyły w tym czasie 386 mieszkańców) oraz Gaboń (który liczył 970 mieszkańców) należały do rozległej Parafii w Podegrodziu. Proboszczem był tam wówczas Ks. Jan Oleksik a wikariuszami Ks. Andrzej Jaroch i Ks. Franciszek Kmieciński. Założyciel kroniki, a jednocześnie budowniczy kościoła wspomina, iż Gołkowice zwano niegdyś Gałkowicami, i że były one podzielona na Gołkowice polskie i Gołkowice niemieckie. Te ostatnie były osadą Niemców wyznania ewangelickiego. W roku 1911 w Gołkowicach pozostawało tylko siedem rodzin niemieckich – protestanckich. Gospodarstwa pozostałych wykupili, jak wyraził się Ks. Jaroch „górale nowotarscy”.
Duża odległość wsi Gołkowice, Gaboń i Skrudzina od Podegrodzia sprawiała, że wielu mieszkańców tych wiosek nie uczestniczyło w niedzielnych nabożeństwach. Inni np. z Opalanej, Gabonia chodzili do kościoła w Jazowsku, a z Gołkowic i Skrudziny do kościoła w Starym Sączu.W związku z tym postanowieniem Biskupa Ordynariusza rozpoczęto budowę świątyni w Gołkowicach polskich. Budowę plebani rozpoczęto 29 kwietnia 1911 roku na gruncie ofirowanym przez Józefa Janor, Szymona i Jakuba Janików. Zgodnie z decyzją Ks. Biskupa Leona Wałęgi kościół miał być drewniany. Plan nowej świątyni był dziełem prowadzącego budowę Ks. Jarocha, zaś miejsce pod nią ofiarowali Franciszek i Rozalia Florek pochodzący z Opalanej, a zamieszkali w Gołkowicach polskich.
3 września 1911 roku rozpoczęto budowę kościoła. Pierwszym ważnym etapem tego dzieła było poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego. Dokonał go 18 września 1911 roku Dziekan nowosądecki Ks. Infułat Alojzy Góralik. Już w listopadzie tego samego roku budynek został przykryty blachą. Dzięki temu 3 grudnia 1911 roku, w I Niedzielę Adwentu Ks. Jan Oleksik poświęcił nową świątynię. Dzień wcześniej, Ks. Andrzej Jaroch, który miał zostać administratorem tej części parafii Podegrodzie przeniósł się do Gołkowic. Pracował nadal nad wykończeniem, wyposażeniem oraz urządzeniem kościoła i jego otoczenia oraz plebani. W roku 1912 kościół został wyposażony w posadzkę z płytek cementowych (istniejącą do dziś), ławki, konfesjonał, oszalowany wewnątrz i pomalowany na zewnątrz. Teren wokół budynków obsadzono drzewami owocowymi (w pobliżu plebani), świerkami oraz lipami (wokół kościoła). Przy drodze do świątyni zasadzono także kasztanowce. Te i tym podobne prace wykończeniowe trwały do roku 1914, kiedy to budowa została zamknięta. Na rok przed jej zakończeniem nawiedził powstający kościół Biskup Leon Wałęga.
Ks. Andrzej Jaroch dbając nie tylko o tzw. „bazę materialną”, ale także sferę duchową życia parafii, założył już w roku 1912 „Żywy Różaniec” (działa on więc w naszej parafii ponad 90 lat). Ukończywszy swą pracę w Gołkowicach odszedł z naszej miejscowości 6 maja 1917, by objąć parafię w Przecławiu.
17 maja 1917 roku pracę w parafii rozpoczął Ks. Jan Cebula. W okresie jego działalności duszpasterskiej w Gołkowicach, 15 lipca 1921 roku odbyła się pierwsza wizytacja kanoniczna, którą przeprowadził Biskup Leon Wałęga. Ks. Cebula cały czas wyposażał kościół w to, co w każdej świątyni niezbędne sprzęty, aż wreszcie 10 maja 1925 roku została erygowana Parafia pod wezwaniem Świętego Antoniego Padewskiego w Gołkowicach, a on sam stał się jej pierwszym proboszczem. Dane mu było przeżyć i pracować wśród parafian gołkowickich ponad 30 lat.
8 września 1948 roku drugim z kolei proboszczem został Ks. Michał Orczyk. Pracując starał się być dobrym gospodarzem zarówno w kościele, jak i na plebani. Ważnym dokonaniem tego okresu było założenie w obu budynkach elektryczności. W okresie jego proboszczowania pracę na terenie parafii rozpoczęły Siostry Karmelitanki. Ks. Orczyk był proboszczem w Gołkowicach 16 lat, a zmarł 26 grudnia 1964 roku.
Od 19 marca 1965 roku parafią w Gołkowicach zaczął zarządzać Ks. Jan Stach. Czas jego pracy naznaczony był ważnymi wydarzeniami w całym polskim kościele, które dotarły także do małej parafii na południu Polski. Były to obchody milenijne związane z 1000-leciem państwa polskiego a zwłaszcza Chrztu naszej Ojczyzny w 966 roku. Jako przygotowanie do tych obchodów Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński zarządził nawiedzenie wszystkich parafii w Polsce przez obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Maryja nawiedziła więc także kościół gołkowicki. Aby lepiej docierać do parafian, a przy tym we właściwy sposób wykorzystywać zdobycze techniki Ks. Jan Stach zradiofonizował kościół. Działając w myśl postanowień Soboru Watykańskiego II oraz zgodnie z zaleceniami Episkopatu Polski w 1973 roku zainstalował w naszym kościółku drewniany ołtarz, przy którym Msza Święta mogła być odprawiana przez kapłana zwróconego twarzą do ludzi. Ze względu na stan zdrowia Ks. Jan Stach, zrezygnował z probostwa 25 stycznia 1977 roku (po 12 latach) i jako rezydent zamieszkał w Starym Sączu. Zmarł 4 kwietnia 1979 roku, a jego pogrzeb odbył w Gołkowicach.
2 lutego 1977 roku kolejnym proboszczem został Ks. Stefan Tokarz. W okresie jego pracy w parafii Gołkowice w latach 1979 – 80 wszystkie rodziny naszej parafii nawiedził obraz Matki Bożej, ubogacając tym samym życie duchowe jej mieszkańców. 9 maja 1981 roku rozbrzmiał na nowo w całej okolicy głos dzwonów z dzwonnicy przy kościele pod wezwaniem Świętego Antoniego w Gołkowicach. Ich konsekracji dokonał ówczesny Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej Biskup Jerzy Ablewicz. W 1992 roku konieczne stało się powiększenie powierzchni cmentarza, gdyż okazał się on już nie wystarczający. Ważną inwestycją dla samego budynku kościoła było założenie w 1993 roku krat zabezpieczających na jego oknach. Staraniem Ks. Stefana Tokarza w roku 1998 na dziedzińcu kościoła została ustawiona rzeźba drewniana przedstawiająca Świętego Antoniego patrona Parafii (autor: Józef Lizoń z Rogów). Uroczystość poświęcenia tej figury odbyła się 16 października tego samego roku. W ostatnim okresie swojej pracy w charakterze proboszcza parafii Gołkowice Ks. Stefan Tokarz zadbał o oświetlenie dziedzińca kościoła. W 2004 roku odszedł on na emeryturę, pozostając w parafii, z którą związał 27 lat swojego kapłańskiego życia.
Od 21 sierpnia 2004 roku proboszczem Parafii Gołkowice jest Ks. Kazimierz Koszyk. W tym czasie została ponownie zwiększona powierzchnia cmentarza, zmieniono i ulepszono jego ogrodzenie, rozpoczęto adaptację budynku dawnej szkoły w Skrudzinie na kaplicę. Ważną inwestycjami były: odremontowanie budynku plebani i ocieplenie stropu kościoła. Czynione są wielostronne działania mające na celu podjęcie budowy nowej świątyni w Gołkowicach. Jesienią 2004 roku na terenie parafii rozpoczęła się peregrynacja figury Świętego Antoniego. Zostały zorganizowane oddziały: Caritas i Akcji Katolickiej, ukazuje się Biuletyn Parafialny „Echo”. Wiadomości na temat parafii można czerpać z powstałej w 2004 roku parafialnej strony internetowej, gruntownie przebudowanej w 2006
Informacje zaczerpnięte ze strony www.golkowice.tarnow.opoka.org.pl – stronę w/w prowadzą Państwo Anna i Grzegorz Gorczowski.
Historia - Kościół parafialny w Gołkowicach
Parafia pw. Świętego Antoniego Padewskiego istnieje od roku 1925. Położona jest na terenie diecezji tarnowskiej w dekanacie Starosądeckim. Parafia obejmuje swoim zasięgiem: Gołkowice Dolne, Gołkowice Górne, Skrudzinę oraz Gaboń Praczkę. Obecnie według schematyzmu diecezjalnego nasza parafia liczy 2100 wiernych.
W kościele parafialnym przechowywane są relikiwe św. Antoniego, które zostały sprowadzone do naszej parafii w październiku 2002 Mają przypominać nam o życiu Patrona Parafii i jego przykładem rozpalać wiarę.
Relikwie, które zostały wzięte z kamiennej poduszki są, umieszczone w okrągłej metalowej kapsułce dobrze zamknięte i związane jedwabnym supełkiem, położone na czerwonym płótnie a ich autentyczność została potwierdzona pieczęcią.
Całość jest umieszczona w ozdobnym relikwiarzu. Prezentowanym obok dokument jest potwierdzeniem autentyczność relikwii.
Historia - Kaplica w Skrudzinie
Skrudzina jest jedną z czterech wiosek należących do Parafii Gołkowice. Powstała niedawno w tej miejscowości kaplica położona jest w sąsiedztwie Szkoły Podstawowej, przy trasie na Przehybę. Wybudowana ona została w miejscu starej szkoły. Budowę rozpoczęto w czerwcu 2005 roku, a ukończono we wrześniu 2007.Kaplicę zaprojektował mgr inż. Czesław Biały, konstruktorami byli: inż. bud. Adam Bednarowski i mgr inż. Wiesław Smoroński, a kierownikiem budowy mgr inż. Piotr Krok.
Inicjatorami budowy kaplicy byli mieszkańcy wsi: Skrudzina i Gaboń – Praczka, dla których głównie odprawiane są tam nabożeństwa. Oni też z wielkim zaangażowaniem pracowali przy budowie.
Budynek został wyposażony zgodnie z potrzebami duchowymi i możliwościami finansowymi parafii (a zwłaszcza mieszkańców wymienionych wsi). Uwagę wchodzących przyciąga umieszczona na krzyżu – witrażu figura Chrystusa autorstwa Pana Jacka Kucaby z Tarnowa. Obrazy – stacje Drogi Krzyżowej wokół kaplicy wykonał Pan Robert Motyka z Siedlisk k/Bobowej. W oknach zainstalowano witraże w formie malowideł na szkle zaprojektowane przez Pana Dominika Chmielewskiego z Nowego Sącza i Panią Elżbietę Kieliszek z Moszczenicy (pracowników firmy „Kryształ” z Podegrodzia), i przez nich także wykonane. W kaplicy znajduje się także figura Św. Franciszka dłuta rodzimego twórcy Pana Ryszarda Klimka ze Skrudziny oraz obraz Matki Bożej wykonany przez Pana Dominika Chmielewskiego z Nowego Sącza.
Zwieńczeniem prac budowlano – wykończeniowych było uroczyste poświęcenie kaplicy w dniu 4października 2007 roku. Dzień ten odtąd jest dla kaplicy dniem odpustu.
Uroczystości odpustowe w Kaplicy pod wezwaniem Św. Franciszka z Asyżu w Skrudzinie odbywają się 4 października -w liturgiczne wspomnienie Świętego Patrona.
Pierwsza uroczystość odpustowa w dniu 4 października 2007 roku była dla całej Parafii, a zwłaszcza mieszkańców Skrudziny i Gabonia ? Praczki szczególnie pamiętna, ponieważ w tym dniu miało miejsce poświęcenie kaplicy przez Biskupa Władysława Bobowskiego. Uroczysta Msza Święta koncelebrowana przez kapłanów z Dekanatu Stary Sącz na czele z Dziekanem Ks. Prałatem Alfredem Kurkiem oraz przybyłych Księży ? Rodaków, była pierwszą w tym budynku, jako miejscu kultu religijnego. Na początku Mszy Św. Ks. Dziekan odczytał Dekret Biskupa Tarnowskiego erygujący Kaplicę pod wezwaniem Św. Franciszka z Asyżu w Skrudzinie. Następnie po pobłogosławieniu wody Ks. Biskup Bobowski skropił nią wiernych oraz ściany i ołtarz Domu Bożego przypominając jednocześnie, że żywą świątynią są sami wierni i o tym wszyscy powinni pamiętać.
Tę doniosłą dla parafialnej społeczności uroczystość uświetnił udział władz lokalnych, projektantów i budowniczych Kaplicy, kombatantów, pracujących w parafii Sióstr Karmelitanek, młodzieży i licznych rzesz wiernych.